Een voor mij belangrijk, maar niet altijd zichtbaar deel van mijn werk als ritueelbegeleider, is het vervlechten van de elementen in een afscheidsceremonie: aarde, lucht, vuur, water en ether.
Als je het goed beschouwt, zijn wij zelf namelijk uit die elementen opgebouwd. Er is vastigheid (aarde) en water in ons lijf. Zonder lucht zouden we niet leven, en ons vuur is wat ons – letterlijk en figuurlijk – brandend houdt. Ether is het minst grijpbaar, eigenlijk net zoals onze ziel.
De elementen brengen leven
Tot de cirkel rond is
Keer op keer
Tot in het oneindige
Zoals de liefde is
Maar goed, wat ik dus probeer te doen bij het maken van een afscheidsceremonie, is het verweven van die elementen in het afscheid. Het mooist is het natuurlijk om dat te kunnen doen met de verhalen en herinneringen over de overledene.
Soms is het heel duidelijk, omdat iemand bijvoorbeeld heel erg van de natuur hield. En soms is het iets meer zoeken naar de draden die ik met elkaar kan vervlechten.
De laatste uitvaart die ik begeleidde, was er één, waarin de elementen iets minder zichtbaar waren, en de puzzelstukjes tóch voor het oprapen lagen.
En zo kon het zijn dat een knalrode Porsche en tennisballen naadloos aansloten bij de essentie en de cirkel van het leven: oneindige liefde. Dankbaar was ik dan ook voor het compliment van de familie, dat ik alles ’zo mooi met elkaar had verweven’.